Gölgelerin Gücü Adına, Güç Bende Mi Artık ?...

İnsan evladı gücü eline almaya görsün. Kendini bir halt sanmaktan geri duramıyor. Herşeyi yapabileciği düşüncesi de sanırım, bu gücü elde etmeden önceki güven eksikliğinden kaynaklanıyor. Kendini yetersiz hissetme, gücü ele alındığı zaman, sanki tanrılık bahşedilmiş gibi oluyor. Tabii ki bu her açıdan kötü bir durum. Etrafa saldırmasının yanıda, kişiyi de büyük bir yanılgının içine düşürüyor. Şöyleki, herşeyi yapabileceği düşüncesi, bir süre sonra yapabileceği her şeyi yapmaya hakkı olduğu gibi bir düşüncenin içine itiyor. Ki bu yüzden kibir, yedi ölümcül günahtan biri sayılıyor.(Bu da He-Man'i, "Gölgelerin gücü adına, güç bende artık" söyleminden dolayı, en büyük günahkarlardan birisi yapıyor ama o ayrı bir hikayenin kosu)

Buraya kadar herşey standart, doğal insan davranışları içerisinde ilerliyor.(Ha bu arada belirteyim doğa da böyle bir şey görülmez, güçlünün güçsüzü ortadan kaldırmaya çalışması, Darwin'in görüşü değil, Hitler'in kısa boyunu gizlemek için uydurduğu pembe rüyalarıdır. Buna sebep olan organik evrim değil, kültürel evrimdir.) Asıl mesele buradan sonra başlıyor. Ne zamanki etrafındakilerde, güçsüz olduğu düşüncesinden hareketle, gücü yeni eline almış kişiyi güçlü görmeye başlarsa, asıl kıyamet işte o zaman kopuyor.

Tam da bu olduğu sırada "güç" kavramının içeriği değişir ve unutulur, bir olgu olarak sadece güç kalır. Kendi anlamını doğurmaya başlar. İlerleyen durumlarda da artık, kavramın içerisinin boşaltılması nedeniyle, artık bu güç tartışılmaz, sorgulanmaz ve daha kötüsü anlaşılamaz hale gelir. İşte gücü elinde bulunduran bu andan sonra tehlikelidir.

Bir yerde de, bu tehlikeyi doğuran, ortaya çıkmasını ve büyümesini sağlayan, aynı zamanda onun acısını çeken oluyor. Bu ilerleyen zamanlarda önlenmesini etkileyen en büyük etkenlerden birisi. Sanki kötü bir evlat yetiştirmiş gibi, hem kıyamamaya (yani benimseme, bu baskıyı doğal olarak görme, hayatın kurallarından birisi olarak görme) hem de nefret etmeye (canı çok yandığında isyan etme, kızma ama yine de birşeyleri değiştirememe) yol açıyor.

Hele birde bu "güç" saltanat haline gelirse ya da bir ideoloji olarak benisenirse, bu özgüvensizlik durumu ve lüzumsuz kibir durumu kuşaklar boyun devam ediyor. Gücü elinde bulunduranlar hükmetmeye, diğerleri de onu destekleyip, sürünmeye devam ediyor.

Giderek şirketleşmesi ise tabii ki kaçınılmaz bir durum. Bir şirketin kurallarına ve hiyerarşisine sahip oluyor. Kendi güçsüz hisseden, o en baştaki özgüvensiz kısım da sanki özel bir şirkette çalışan gündelikçiler gibi görünmeye, hissetmeye (hissettirilmeye) başlıyor.

Bunları neden mi anlatıyorum?

Hala uyanamayan varsa diye. Bunun adına "devlet" deniyor.