Biri bana burada ne olduğunu söyleyebilir mi acaba ? Sevgili okuyucu ordamısın, allah aşkına birşeyler söle korkuyorum....
Tamam korkmuyorum ve gerçekten neler olduğu hakkında birkaç fikrim var. Biraz hafıza tazeleyelim bakalım. Ne zaman başlamıştı bütün bu acaipliklikler ? hmmmm, sanırım sabah şekerleriyle beraber (Yanlışım varsa düzelt okuyucu, bende insanım). Uzun süre onlar devam etti, taki tepki çekip yasaklanmaya gidene kadar. Daha sonra benzeri sabah programları başladı, ardından kadın programları ve evlendirmeye kadar geldi iş. En acaip biçimde, insanların neyi varsa bu "arz-talep" döngüsünün içine girdi. Hiç farketmedik bile değil mi ? (itiraf et sende izliyorsun bazen bunları, benim gibi, tabii ki başka birşey olmadığından)
Farketmeden derken, şöyle bir baktığımızda nasıl bu dereceye geldiğini anlamak aslında zor değil. Sıkılana kadar izliyoruz, daha sonra toplumsal bir refleks şeklinde, hep beraber kınayıp bitiriyoruz işlerini. Yeni yayın döneminde yine ve yeni olarak karşımıza çıkıyorlar. Ayrık otları gibi farkettin mi. Her zaman, bir öncekinin biraz daha fazlasını yapıyorlar.
Zamanında pos bıyıklı bi amca "beni öldürmeyen şey, beni güçlendirir" demiş ya sanırım haklı. Biraz da biz bunlara karşı çıktığımız için daha güçlü halde geri geliyorlar. Ortadan kalkmadan önce, dikkat et, bir tartışma programında bu tür şeylerin zararı tartışılıyor. Doğal olarak yanlış bulunuyor ve ekranlardan temizleniyor. Ertesi yıl, yeni yayın döneminde bir bakıyoruz ki benzer şekilde ama daha acaip bir şekilde ortaya çıkıyorlar.
Sanırım bu duruma, habire itiraz ederek biz yol açıyoruz. Bu tür aktivitelerin devamını biz getiriyoruz. Eleştirerek. Şöyle ki: neden yanlış olduğunu bas bas bağırıyoz, kötü taraflarını bir bir açıklıyoruz ve bu hatalarını düzeltip tekrar karşımıza geliyorlar. Aslında bir şekilde beğendiğimiz şeyleri, itirazımız olarak söylüyoruz. Onlarda bu tenkitlerimize uyup ona göre tekrar revize ediyorlar. Ve tekrar ve tekrar ve tekrar.
Hiç eleştirmesek ne yapacaklarını bilemeyip bu işe son verecek gibi duruyorlar aslında. Kısacası sanırım ne yapmaları gerektiği hakkında onları biz yönlendiriyoruz. Geldiği şu hale bak okuyucum yaa. Adamın kafasına ok atılır mı yarışmaya katılıcam, ekrana çıkıcam diyerek.
Lafı uzatmanın alemi yok içimden neler geçirdiğimi tahmin ediyorsundur sanırım. Aslında hiç ellemesek, yani itiraz etmesek gördüğün gibi gayet başarılı bir şekilde kendilerini tüketiyorlar.
Du bakalım az daha ses etme, ellemeyelim belki bundan sonra birbirlerine bomba falan atarlar da toplu halde yok olurlar. Tamam biraz acımasızca ama naapalım, lafdan anlamıyorlar, bizdeki de kafa, bir yere kadar.
Hiç itiraz etmeyelim bakalım kendi başlarına daha neler yapabilecekler. Belli ki toplumun beğenisi hakkında belirgin bir görüşleri yok, ortada kalınca birbirlerini vuruyor adamlar.
Sürmenaj olacaz yoksa sevgili okur. Sana birşey olmasın ondan korkuyorum....
Tamam korkmuyorum ve gerçekten neler olduğu hakkında birkaç fikrim var. Biraz hafıza tazeleyelim bakalım. Ne zaman başlamıştı bütün bu acaipliklikler ? hmmmm, sanırım sabah şekerleriyle beraber (Yanlışım varsa düzelt okuyucu, bende insanım). Uzun süre onlar devam etti, taki tepki çekip yasaklanmaya gidene kadar. Daha sonra benzeri sabah programları başladı, ardından kadın programları ve evlendirmeye kadar geldi iş. En acaip biçimde, insanların neyi varsa bu "arz-talep" döngüsünün içine girdi. Hiç farketmedik bile değil mi ? (itiraf et sende izliyorsun bazen bunları, benim gibi, tabii ki başka birşey olmadığından)
Farketmeden derken, şöyle bir baktığımızda nasıl bu dereceye geldiğini anlamak aslında zor değil. Sıkılana kadar izliyoruz, daha sonra toplumsal bir refleks şeklinde, hep beraber kınayıp bitiriyoruz işlerini. Yeni yayın döneminde yine ve yeni olarak karşımıza çıkıyorlar. Ayrık otları gibi farkettin mi. Her zaman, bir öncekinin biraz daha fazlasını yapıyorlar.
Zamanında pos bıyıklı bi amca "beni öldürmeyen şey, beni güçlendirir" demiş ya sanırım haklı. Biraz da biz bunlara karşı çıktığımız için daha güçlü halde geri geliyorlar. Ortadan kalkmadan önce, dikkat et, bir tartışma programında bu tür şeylerin zararı tartışılıyor. Doğal olarak yanlış bulunuyor ve ekranlardan temizleniyor. Ertesi yıl, yeni yayın döneminde bir bakıyoruz ki benzer şekilde ama daha acaip bir şekilde ortaya çıkıyorlar.
Sanırım bu duruma, habire itiraz ederek biz yol açıyoruz. Bu tür aktivitelerin devamını biz getiriyoruz. Eleştirerek. Şöyle ki: neden yanlış olduğunu bas bas bağırıyoz, kötü taraflarını bir bir açıklıyoruz ve bu hatalarını düzeltip tekrar karşımıza geliyorlar. Aslında bir şekilde beğendiğimiz şeyleri, itirazımız olarak söylüyoruz. Onlarda bu tenkitlerimize uyup ona göre tekrar revize ediyorlar. Ve tekrar ve tekrar ve tekrar.
Hiç eleştirmesek ne yapacaklarını bilemeyip bu işe son verecek gibi duruyorlar aslında. Kısacası sanırım ne yapmaları gerektiği hakkında onları biz yönlendiriyoruz. Geldiği şu hale bak okuyucum yaa. Adamın kafasına ok atılır mı yarışmaya katılıcam, ekrana çıkıcam diyerek.
Lafı uzatmanın alemi yok içimden neler geçirdiğimi tahmin ediyorsundur sanırım. Aslında hiç ellemesek, yani itiraz etmesek gördüğün gibi gayet başarılı bir şekilde kendilerini tüketiyorlar.
Du bakalım az daha ses etme, ellemeyelim belki bundan sonra birbirlerine bomba falan atarlar da toplu halde yok olurlar. Tamam biraz acımasızca ama naapalım, lafdan anlamıyorlar, bizdeki de kafa, bir yere kadar.
Hiç itiraz etmeyelim bakalım kendi başlarına daha neler yapabilecekler. Belli ki toplumun beğenisi hakkında belirgin bir görüşleri yok, ortada kalınca birbirlerini vuruyor adamlar.
Sürmenaj olacaz yoksa sevgili okur. Sana birşey olmasın ondan korkuyorum....
0 kere laf edildi:
Yorum Gönder